Nog een dag verwijderd van Vézelay!

Gisteren kwamen Loek en Philippe in St-Cyr-les-Colons aan. Onderweg passeerden ze het beroemde wijnplaatsje Chablis. Ze hebben deze wijn geproefd en de kerkdeur van de St-Maartenskerk bekeken. Deze rode romaanse deur vertoont heel veel hoefijzers, tekens van verering van de H.Martinus patroonheilige van de ruiters. Zij zouden komen van reiziger, pelgrims en kruisvaarders. Verder zit dit stadje er fris en welvarend uit. Onze pelgrims kruisten hier het riviertje Le Serein en trokken de bergen weer in voor een overnachting in St-Cyr. Weer in de tent van Philippe.
Vandaag wandelden ze een ontzagelijk eind, maar dit komt ook een beetje omdat Philippe voorbij Vézelay op tijd vrienden wil treffen, die op een bepaalde dag daar op hem wachten. Dit jaagt het tempo zo op, dat Philippe nauwelijks tijd heeft om Vézelay straks te ervaren. Loek neemt daar afscheid van hem en blijft een dag langer in de stad van de beroemde basiliek Sainte-Marie-Madelaine. Hopelijk vindt hij dan zijn eigen tempo en gemak weer terug. En wifi! Want willen jullie niet uit zijn eigen mond eens vernemen, wat hij beleeft?
Er valt met Philippe wel veel te genieten. Hij is een echte Belg die bier en wijn rijkelijk laat vloeien. Hij weet ook allerlei lekkernijen te organiseren, terwijl Loek de tent mag opzetten.
Bij het charmante middeleeuwse plaatsje Cravant bereikten ze de samenvloeiing van de Cure met de Yonne. De Yonne is de hoofdrivier van dit departement (vandaar de naamgeving), de Cure de zijrivier. Deze laatste heeft zich diep uitgevreten in het tertiaire rotsmassief. Meestal kalksteen van een binnenzee die in deze dynosaurusperiode grote delen van het Bekken van Parijs tot aan de Morvan bevloeide. Loek genoot van de beboste steilten en diepten van dit rivierdal. De Cure is ook het riviertje waar we straks Vézelay tegenkomen.
Onderweg zag hij in Accolay, het eerste dorp aan de Cure, een merkwaardig kunstwerk dat herinnert aan de pottenbakkers van Accolay. Zij oogsten over de hele wereld veel roem vanaf 1945, maar met de opening van de autosnelwegen verdween het verkeer, de mode veranderde, de jonge pottenbakkers moesten stoppen in 1989.
Vandaag kwam ons tweetal pas tegen zessen aan bij de camping. Gelukkig konden ze zich weer normaal douchen. Even na achten had Philippe het eten klaar. En Loek heeft zijn verhaal weer aan mij kunnen vertellen.
Nu op naar Vézelay!