Périgueux

Vandaag kwamen ze in Périgueux aan. Het was heel warm en bewolkt. Hiervoor veel bossen met coniferen, minder weiden met koeien, sterk geaccidenteerd. Opvallend welvarende streek aan de rijke huizen te zien.
Gisteren hadden Loek en Louise beiden hun verdrietige moment gerelateerd aan het verlies van hun partners. Ik kreeg zelfs een selfie van hen beiden.
Later kreeg ik een foto met Loek in een zwembad en later aan tafel met Henk en Paul. Glas rode wijn voor hen.
Er is vanmorgen vroeg vertrokken i.v.m. die hitte.
Toen ik vanavond belde, trof ik een vrolijke tafelgenoot van een negenkoppig gezelschap: twee Zweedse jongedames, de drie Hollanders, Louise met zus en zoon. Misschien ben ik nog iemand vergeten. Ze zaten op een pleintje met een menu van € 20 met al die (verboden) Franse lekkernijen. Foie gras...
In die mooie blonde (veel kalkstenen gebouwen) stad Périgueux hebben ze natuurlijk de kathedraal Saint-Front bezocht. Een gebouw uit de 12e eeuw, waar heel veel aan verbouwd is door de eeuwen heen. Zo welvarend, dankzij al die pelgrims naar Santiago, die hier ook langs moesten. Deze kerk lijkt op de San Marco in Venetië of de Aya Sophia in Instanbul. Romaans met byzantijnse invloeden. Grondplan een Grieks kruis, dus met gelijke armen. Vijf (!) koepels met torentjes. Een enorme ruimte daarbinnen. Van buiten betoverend mooi. Loek natuurlijk onmiddellijk op zoek naar het beeld en kapel van zijn inspirator Saint-Jacques.
Ze blijven maar één dag in deze mooie stad. Hij zei, dat hij Limoges mooier vond. Vannacht overnachten ze in een zgn. ADP, Accueil á Domicile de Pelerins (Thuisontvangst voor pelgrims). Die Vrienden op de Fiets, waar ik het eerder over had. Bij een oude Engelse lerares, dus er kan voor het gemak weer eens Engels worden gesproken. Loek is ook de secretaris van de anderen geweest om te bellen en te regelen overnachting t/m donderdag. Dankzij zijn ervaring met spreken in de mooie Franse taal met Louise durft hij ook meer de telefoon te pakken en dit te arrangeren.
Ze volgen de komende dagen de minder dichtbevolkte rechteroever van de Isle in westelijk richting tot aan Saint-Astier. 24 kilometer volgens mijn boekje. Louise gaat eerst naar de kerk voor de zondagsmis. Loek zal haar later bellen om te vertellen, hoever hij is. Dan rijdt het Franse gezelschap met de auto tot onze trekkende Nederlanders om daar de wandelroute weer op te pakken.