Vandaag tot de oever van de Garonne

Afgelopen nacht heeft Loek in Pellegrue geslapen. Pelle betekent heuvel. En grue is kraanvogel. In de middeleeuwen hadden de bewoners van deze bastide hun oogst van noten en vruchten, hun wintervoorraad, net binnen, toen ze overvallen werden door rovers. Met vereende krachten wisten ze deze te verdrijven. In de nacht echter probeerden deze plunderaars hun slag te slaan. Maar de kraanvogels op het meer in de buurt werden hierdoor opgeschrikt en maakten groot misbaar. De bewoners, wakker geworden hierdoor, wisten nu hun snode plannen voor te zijn en verjoegen ze definitief. Enorm blij met deze redding besloot de slotvoogd de naam van de plaats om te dopen in heuvel van de kraan(vogel): Pellegrue. In het wapen staat nog een kraanvogel afgebeeld met in zijn rechterpoot een steen.
De volgende stad heet Saint-Ferme. Er staat een klooster van benedictijnen die afhankelijk waren van San Fermín, de stadsheilige van Pamplona in Spaans Baskenland. De monniken ontvingen de pelgrims en wezen ze de weg naar La Réole. Aan de vestingachtige buitenkant van deze abdijen kun je nu nog zien, hoe hevig het er aan toe moet zijn gegaan in die Honderjarige Oorlog tussen Engelsen en Fransen. Nu zijn, wat ervan over is, deze historische gebouwen niet meer voor de pelgrims, maar zit het stadsbestuur erin.
Onderweg passeert Loek nog zo'n bastide, zo'n vestingstad uit de 100-jarige Oorlog, Monségur. De naam zegt het al: berg van de veiligheid. Een bastide, dus: rechthoekig stratenpatroon, rechthoekig marktplein met markthal en kerk in het midden, ommuurd met weermuur en torens. Het doel van het stichten van deze nieuwe vestigingen voor zowel de Engelsen als de Fransen was de lege gebieden te bevolken om zo strategische posities in te nemen.
Ten slotte komt Loek in La Réole aan. Dit betekent de regel, de regel van Benedictus. De monniken hielpen de pelgrims hier aan onderdak en brachten ze, omdat er nog geen brug was, naar de overkant van de rivier, want er was toen nog geen brug.
Deze Via Lemovicensis is van de vier pelgrimswegen die met de meeste rivierovergangen.
Behalve het benedictijnse klooster, waar nu het stadsbestuur in zetelt kent La Réole nog een écht stadhuis. Uit de 12e eeuw zelfs. Een romaans burgerlijk gebouw. Het oudste stadhuis van Frankrijk. De Engelse koningen Richard Leeuwenhart en Hendrik III lieten het bouwen voor het stadsbestuur en de rechtspraak. Deze Engelse vorsten waren ook hertog van Aquitanië en betwistten het koningschap van Frankrijk met de Franse koningen, die aan de Loire woonden. Het dak van de zaal wordt gedragen door stenen zuilen met fraaie kapitelen.
De vakwerkhuisjes in de stad zijn ook het bezichtigen waard.

Vanavond vlak voor het eten werd ik tegen achten gebeld.
Vorige nacht onweersbuien, maar die trokken vanmorgen vroeg weg. Het bleef dus droog vandaag!
Loek ging naar de farmacie, apotheek op zijn Hollands, om nieuwe gel voor zijn been te halen. Het personeel daar vond het raadzaam de arts te raadplegen. Om vier uur kreeg Loek zijn afspraak. De arts gaf hem gelijk met zijn gel, maar hij moet er nog medicatie bij slikken en eigenlijk enkele dagen rust...
Zijn overnachting met de anderen is 10 km vóór La Réole bij een gezin in huis. Hij is dus met de auto opgehaald om te gaan verblijven, waar ze eerder die dag langsgewandeld waren. Ach, dit gaat zo. Het is bij het afspreken niet altijd duidelijk.
Toen werd hij opeens geroepen door de anderen, want het eten stond klaar.