Melide en weer bij Louise met familie
Door: Koos
Blijf op de hoogte en volg Loek
22 Juli 2015 | Spanje, Melide
Sms van gisteravond:
'Via sms had ik Louise gemeld, dat ik aangekomen was in Hospital de la Cruz.
Ik ging rond 7 uur op weg voor de 13 km naar Palas de Rei. Rond halftien belde Louise, waar ik was. Via de km-markering kon ik aangeven, dat ik ongeveer 3 km voor het dorp zat.
Bij binnenkomst van het dorp ving Louise met haar zus met de auto mij op. Na een stevige omhelzing gingen wij samen verder voor de 14 km naar Melide.
Rond 14 uur gingen we direct naar een restaurant, waar de hele familie van zoon Charles verzameld was. Charles, zijn vrouw en drie kinderen, en de ouders van zijn vrouw.
Ik wilde nog een reservering doen voor deze nacht i.v.m. de ervaring in Portomarín. Na overleg tussen moeder en zoon bood Charles aan om mee te gaan naar hun gehuurde huis ongeveer 7 km van Melide. I.v.m. de overkomst van zijn familie had Charles voor deze week een gemeubileerd huis gehuurd met 5 kamers met elk een afzonderlijke douche en toilet.
Het lijkt wel of ik droom. We zijn later door Charles per auto opgehaald. Ik ging lekker onder de douche en mijn kleren zijn gewassen. Lekker even ontspannen op bed gelegen. Ik kon natuurlijk niet slapen.
Nog 51 km in drie dagen. Dus ik kan hier ook lekker uitrusten.
Ik knijp mezelf in de arm. Het is geen droom. Een prachtiger einde van mijn Camino had ik niet kunnen wensen.
Louise heeft me wel verteld, dat zij waarschijnlijk niet meegaat naar Finisterre. Jammer, maar we willen wel samen aankomen in Compostela.
Ik zit nu lekker buiten onder de veranda voor dit sms'je.
De familie loopt de 100 km.
Morgen ga ik samen met Louise een deel van de resterende 51 km lopen. Waarschijnlijk 15 of 20 km. Ik kan dus uitrusten en hoef even niet om 5:30 u op.
Loek'
'Via sms had ik Louise gemeld, dat ik aangekomen was in Hospital de la Cruz.
Ik ging rond 7 uur op weg voor de 13 km naar Palas de Rei. Rond halftien belde Louise, waar ik was. Via de km-markering kon ik aangeven, dat ik ongeveer 3 km voor het dorp zat.
Bij binnenkomst van het dorp ving Louise met haar zus met de auto mij op. Na een stevige omhelzing gingen wij samen verder voor de 14 km naar Melide.
Rond 14 uur gingen we direct naar een restaurant, waar de hele familie van zoon Charles verzameld was. Charles, zijn vrouw en drie kinderen, en de ouders van zijn vrouw.
Ik wilde nog een reservering doen voor deze nacht i.v.m. de ervaring in Portomarín. Na overleg tussen moeder en zoon bood Charles aan om mee te gaan naar hun gehuurde huis ongeveer 7 km van Melide. I.v.m. de overkomst van zijn familie had Charles voor deze week een gemeubileerd huis gehuurd met 5 kamers met elk een afzonderlijke douche en toilet.
Het lijkt wel of ik droom. We zijn later door Charles per auto opgehaald. Ik ging lekker onder de douche en mijn kleren zijn gewassen. Lekker even ontspannen op bed gelegen. Ik kon natuurlijk niet slapen.
Nog 51 km in drie dagen. Dus ik kan hier ook lekker uitrusten.
Ik knijp mezelf in de arm. Het is geen droom. Een prachtiger einde van mijn Camino had ik niet kunnen wensen.
Louise heeft me wel verteld, dat zij waarschijnlijk niet meegaat naar Finisterre. Jammer, maar we willen wel samen aankomen in Compostela.
Ik zit nu lekker buiten onder de veranda voor dit sms'je.
De familie loopt de 100 km.
Morgen ga ik samen met Louise een deel van de resterende 51 km lopen. Waarschijnlijk 15 of 20 km. Ik kan dus uitrusten en hoef even niet om 5:30 u op.
Loek'
-
22 Juli 2015 - 12:19
Ria Dejong:
Ha Loek.iedere avond lees ik je berichtjes.Wat maak jij toch ontzettend veel mee.ik heb bewondering voor je.je weet nooit waar of je de nacht gaat door brengen he.nog even de laatste kilometers en je bent daar waar je wou zijn.Loek groetjes Ria. Schoonmoeder van je zus Gerda. -
23 Juli 2015 - 17:26
Gerda:
Dag Loek,
Heerlijk zoals jij aan het genieten bent en dat het voelt alsof je in een mooie droom zit! Wat een mooie herinneringen zul je aan deze reis overhouden, heerlijk.
Ik fiets regelmatig op een fiets (waar we in Nederland niet op zouden fietsen, lijkt wel alsof de fiets een jaar op de bodem van een Amsterdamse gracht heeft gelegen), door het drukke Lampang. Geen fietspaden, bijna geen fietsen, honderden scooters en nog meer (grote) auto's. Ik voel me regelmatig als een Thai, hoe gemakkelijk ik mij hiertussen beweeg (en nog links rijden ook) en mijn stuur vol met plastic tasjes. Ik verdwaal niet meer, heb de kaart van de stad niet meer nodig. Kortom dit is af en toe een gekke droom.
Jij nog heel veel plezier met het laatste stukje, dikke knuffel Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
