León

Dit wordt even voorlopig mijn laatste bijdrage, want ik ga enkele dagen fietsen door West-Vlaanderen.

Loek belde op en had weer een boeiend verhaal over zijn tocht vandaag.
Om 6 uur al vertrokken samen met Alexandra. Na 4 km in Villamoros de Mansilla ontbeten. Maar na 2 km bij Puente de Villarente moest hij terug, want hij had in het café zijn gids achtergelaten.
Rond elf uur in het centrum van León aangekomen. Het was echt heet geworden: 40 graden. In zo'n stad klapt dit helemaal op je. Ze hebben de kathedraal bekeken. Een echte Franse, dus zonder die Spaanse santekraam, die meestal in Spaanse kerken voorkomt. Een ruimte met mooie glas-in-lood-ramen, die verstilling teweeg brengt en rust geeft.
Verder is er in León ook de romaanse kerk met koningspantheon San Isidoro, maar ze waren te moe. Loek had de afgelopen nacht heel slecht geslapen in de herberg, vanwege de weekendherrie in de omliggende bars. Dus ze besloten te gaan slapen. Eerste Spaanse siesta van Loek, voor zover ik weet. Eerst gedoucht en de was gedaan.
Oja, ze kozen voor de herberg van de benedictinessen. In mijn ogen een van de beruchtste. Gescheiden mannen- en vrouwenslaapzaal. Ik telde wel 60 slaapplaatsen op een ruimte met een laag plafond. En als klap op de vuurpijl 's nachts in de rij staan voor die ene mannenwc! Loek, Loek, waar ben je aan begonnen? Eén voordeel, het ligt aan een alleraardigst pleintje met een prettig terras, waar je lekker kunt eten. En het ligt dicht bij het centrum van de oude stad. Overigens Loek ligt op de mannenzaal met tien slaapplaatsen. Om halftien is er in de kerk een pelgrimsdienst.
Vanavond vóór de dienst leert Alexandra hem, hoe je tapas eet in deze stad van de tapabars. Want daar heb je hier in León heel veel van. Geen pelgrimsmenu vandaag dus.
Morgen wandelen ze langs de San Isidoro met die schitterende plafondschilderingen (jammer Loek, als je die mist), dan de parador (duur staatshotel) el Hospital de San Marcos, dus een gasthuis voor pelgrims in de middeleeuwen. Een schitterende renaissancegevel! Dan de brug over de Río Bernesga. Verderop na La Virgen del Camino (bijzondere moderne kerk!) pakt Loek de alternatieve route. Hij wijkt dan af van de wandelroute langs de N-120. Na 20,7 km in Villar de Mazarife nemen ze het besluit gaan we door of niet. Dit wordt namelijk aangekondigd in het boekje als een zware mars. Want gaan ze toch verder, dan volgt nog een kaal stuk (zonder dorpjes) van 12,3 km tot Puente y Hospital de Órbigo. Hospital de Órobigo ligt bij de beroemde lange brug over de Órbigo. Over deze laatste is een schitterend verhaal over een ridder die daar vocht met iedere andere ridder die hem uitdaagde. Hij deed dit voor .... jawel, een vrouw...
Hoewel ik het even laat afweten (Loek zal het proberen over te nemen), blijf dit avontuur volgen. Kort hierna komt het heerlijk gezellige stadje Astorga. En dan hebben we het gehad met de vlakte. Loek gaat flink stijgen tot het Cruz de Fierro (Kruis van IJzer), daalt af langs het mooiste bergdorp El Acebo naar het diepe dal Bierzo (gemiddeld 550 m), dat nog bij de provincie León hoort. Ponferrada is de grote drukke stad, dan het interessante Villafranca del Bierzo. Daarna de enorme opgang naar de bergen tot Galicië.
Nu in León staat de teller op 308,1 km voor Santiago.